|
header() służy do wysłania surowego nagłówka HTTP. Zajrzyj do Specyfikacji HTTP 1.1 aby dowiedzieć się więcej na temat nagłówków HTTP.
Pierwszy argument opcjonalny zamień określa, czy funkcja ma zastąpić nagłówek tego samego typu przygotowany przez serwer, czy dodać jeszcze jeden. Domyślnie, oryginalny nagłówek zostanie zastąpiony, ale jeśli ustawisz ten argument na FALSE, to nowy nagłówek zostanie dodany do już istniejących. Na przykład:
Drugi argument opcjonalny kod_odpowiedzi_http pozwala narzucić określony kod odpowiedzi HTTP. (Argument ten jest dostępny w PHP 4.3.0 i wyższych).
Są dwa specjalne wywołania funkcji header. Pierwszym z nich jest każdy nagłówek zaczynający się od "HTTP/" (wielkość liter nie jest istotna). Nagłówka tego używa się do podania statusu zapytania HTTP. Na przykład, jeśli skonfigurowałeś serwer Apache aby używał skryptu PHP do wyświetlania komunikatów o brakujących plikach (za pomocą dyrektywy ErrorDocument), możesz chcieć wypróbować, czy skrypt generuje właściwy kod statusu.
Notatka: Status połączenia HTTP zawsze będzie wysłany w pierwszej linii odpowiedzi serwera, niezależnie od kolejności wywołania funkcji header(). Aktualnie ustalony status połączenia może zostać nadpisany nowym, wystarczy tylko po raz kolejny wywołać funkcję header(). Należy to jednak zrobić, nim nagłówki zostaną wysłane.
Notatka: W PHP 3 funkcja ta działa tylko, jeżeli PHP jest skompilowane jako moduł Apache'a. Identyczny rezultat do powyższego można uzyskać za pomocą nagłówka Status.
Drugim specjalnym wywołaniem funkcji header jest nagłówek "Location:". W tej sytuacji, do klienta wysyłany jest nie tylko ten nagłówek, ale także status przekierowania REDIRECT (302), o ile inny status zapytania 3xx nie został już wysłany.
<?php |
Notatka: Protokół HTTP 1.1 wymaga bezwzględnego URI w nagłówku Location: włącznie z określeniem protokołu, nazwy hosta i bezwzględnej scieżki dostępu, ale niektóre klienty akceptują względne URI. Zwykle używa się $_SERVER['HTTP_HOST'], $_SERVER['PHP_SELF'] i funkcji dirname() by wygenerować bezwględny URI:
Skrypty PHP często służą do generowania dynamiczej treści, która nie może być buforowana przez klienta czy serwer proxy. Pamięć cache (bufor) w większości tych urządzeń da się wyłączyć dzięki:
<?php |
Notatka: Możesz zaobserwować, że strony nie są buforowane, nawet jeśli nie użyłeś wszystkich ww. nagłówków. Jest wiele sposobów, w jakie użytkownicy mogą skonfigurować swoje przeglądarki, aby zmienić standardowy sposób buforowania. Przez wysłanie powyższych nagłówków, powinno się udać ominąć wszystkie ustawienia pozwalające na zbuforowanie wyniku pracy twojego skryptu.
Dodatkowo, session_cache_limiter() i dyrektywa konfiguracyjna session.cache_limiter służą do automatycznego generowania nagłówków związanych z bufurowaniem, kiedy sesje są w użyciu.
Pamiętaj, że header() może być wywoływana jedynie do momentu nim zostanie wysłana jakakolwiek treść, tzn. znaczniki HTML, puste linie lub wynik pracy PHP. Jest to bardzo częsty błąd, gdzie skrypty z funkcjami include(), require() itp. mają spacje albo puste linie przed wywołaniem funkcji header(). Problem ten pojawia się również w skryptach opartych na pojedynczym pliku PHP/HTML.
<html> |
Notatka: W PHP 4 można użyć buforowania wyjścia aby ominąć ten problem. Wszystko, co skrypt wyśle do przeglądarki zostanie zatrzymane na serwerze do momentu, kiedy pojawi się instrukcja wysłania danych. Można to zrobić za pomocą funkcji ob_start() i ob_end_flush(), lub ustawiając dyrektywę kofiguracyjną output_buffering w pliku php.ini lub w plikach konfiguracyjnych serwera.
Aby użytkownik został monitowany o zapisanie wysyłanych danych, takich jak np. wygenerowany plik PDF, można użyć nagłówka Content-Disposition aby podać zalecaną nazwę pliku i zmusić przeglądarkę do wyświetlenia okienka zapisu pliku.
<?php |
Notatka: W Microsoft Internet Explorer 4.01 jest błąd, który uniemożliwia wykorzystanie tego mechanizmu. Nie ma na to rozwiązania. Błąd, który zahacza o ten mechanizm, jest także w Microsoft Internet Explorer 5.5, jednak da się go ominąć aktualizując przeglądarkę poprzez Service Pack 2 lub późniejszy.
Notatka: Jeśli tryb bezpieczny jest włączony, uid skryptu jest dodane do części realm nagłówka WWW-Authenticate, jeśli ustawisz ten nagłówek (wykorzystuje się go do autoryzacji HTTP).
Patrz także: headers_sent(), setcookie(), i rozdział Autoryzacja HTTP.
Poprzedni | Spis treści | Następny |
HTTP - obsługa protokołu | Początek rozdziału | headers_list |
Hosting by: Hurra Communications Sp. z o.o.
Generated: 2007-01-26 18:02:27