|
Mówiąc prosto, Intranet to opisowy wyraz używany dla implementacji technologii Internetowych w organizacjach korporacyjnych, bez zewnętrznego połączenia do globalnego Internetu. Ta implementacja jest wykonana w taki sposób, żeby dostarczyć ogromne zasoby informacyjne organizacji do każdego miejsca pracy, z minimalnym kosztem, czasem i wysiłkiem. Ten dokument stara się wytłumaczyć w prosty sposób, jak ustawić Intranet używając gotowych, tanich lub darmowych narzędzi.
Ten dokument przyjmuje, że wiesz już, jak zainstalować TCP/IP w twoim serwerze Linuxowym, oraz połączyć go fizycznie do sieci LAN używając karty sieciowej Ethernet. Przyjmuje też, że posiadasz podstawową wiedzę o systemach Netware, WinNT i Mac'ach. Konfiguracja serwera Netware została pokazana na przykładzie wersji 3.1x jako podstawy. Możesz też użyć INETCFG, uzyskując ten sam rezultat. Po stronie klientów, omawiamy Windows 3.1x, Windows for Workgroups, Win95, WinNT, oraz Apple PowerMac.
W przykładach używam prywatnych adresów sieci (RFC-1918) - 172.16.0.0 i 172.17.0.0. Możesz wybrać odpowiadające adresy, zależnie od twojej konfiguracji.
Serwer Serwer Serwer Linuxowy Netware WFWG/NT 172.16.0.1 172.16.0.2 172.16.0.3 | | | 172.16.0.0 ------+-----+-----+--------+--+-------------- | | | | 172.16.0.254 Stacja robocza 1 Router 172.16.0.5 | 172.17.0.254 | ----------+-------+-------- 172.17.0.0 | Stacja robocza 2 172.17.0.5
Przed rozpoczęciem instalacji, będą potrzebne następujące programy:
Nowe wersje Linux Intranet Server HOWTO będą okresowo wysyłane na comp.os.linux.announce i comp.os.linux.help. Będą też umieszczane na różnych Linuxowych serwerach FTP, włącznie z sunsite.unc.edu.
Najświeższa wersja tego dokumentu jest dostępna w formacie HTML pod adresem http://www.inet.co.th/cyberclub/karnadp/http.html
Jeżeli masz pytania lub komentarze o tym dokumencie, wyślij do mnie list na adres karnad@indiamail.com.
Sugestie, krytyka i każdy inny rodzaj poczty są zawsze mile widziane. Jeżeli znajdziesz błąd w tym dokumencie, daj mi znać, żebym mógł go poprawić w następnej wersji. Dziękuję.
Kiedy ściągasz serwer, masz dwie opcje: pobrać źródła i skompilować je samodzielnie, albo wziąć binaria. Binaria pod Linuxa (ELF) są dostępne z NCSA, ale tylko najnowsza wersja.
Serwer NCSA poprowadzi cię przez kolejne opcje konfiguracji i przygotuje różne pliki. Ale zanim ściągniesz HTTPd, przygotuj odpowiedzi na następujące pytania:
Po pierwsze musisz wybrać między źródłami i binariami. Jeżeli twój system nie figuruje w menu, będziesz musiał pobrać domyślne źródła i skompilować je samemu.
Żeby sprawdzić wersję twojego Linuxa przejdź do linii poleceń twojej maszyny i napisz:
linux:~$ uname -a
powinna pojawić się linia podobna do tej
linux:~$ uname -a
Linux linux 2.0.29 #4 Tue Sep 13 04:05:51 CDT 1994 i586
linux:~$
Wersja Linuxa to 2.0.29.
Pozostałe parametry mogą być podane przed ściąganiem lub później, podczas
modyfikacji pliku srm.conf
w katalogu
/usr/local/etc/httpd/conf
.
Dokładne nazwy dyrektyw, które pojawiają się w pliku httpd.conf
,
są pokazane w nawiasach. Jedyny wyjątek to dyrektywa DocumentRoot,
która pojawia się w pliku srm.conf
.
Ta dyrektywa określa sposób działania serwera HTTPd na twoim komputerze. Preferowana metoda to ,,standalone''. Dzięki temu demon HTTP będzie działał cały czas. Jeżeli wybierzesz ładowanie HTTPd przez ,,inetd'', binaria serwera będą ładowane do pamięci na każde zapytanie przeglądarek, co może spowolnić twój serwer.
Dyrektywa ta definiuje port twojej maszyny, na którym HTTPd będzie nasłuchiwał zapytań HTTP. Jeżeli możesz zalogować się jako root, użyj standardowego ustawienia - 80. Jeżeli nie, wybierz port od 1025 do 65535.
Jest to nazwa użytkownika, jaką przybierze serwer podczas odpowiadania na zapytania HTTP i wykonywania operacji na plikach. Musisz to ustalić tylko jeżeli serwer jest uruchamiany jako root. Jeżeli nie masz uprawnień root'a, użyj swoją nazwę użytkownika, a jeśli jesteś administratorem systemu, możesz chcieć stworzyć specjalnego użytkownika, żeby kontrolować prawa dostępu do plików.
Określa identyfikator grupy serwera. Jest to dyrektywa bardzo podobna do poprzedniej i jest potrzebna tylko wtedy, gdy serwer pracuje w trybie ,,standalone''.
Jeżeli nie masz uprawnień root'a, użyj nazwy twojej głównej grupy. Możesz dowiedzieć się, do jakiej grupy należysz, wydając polecenie groups w linii poleceń Linuxa.
Gdy użytkownicy serwera mają problemy z serwerem, powinni wysyłać pocztę pod adres określony tą dyrektywą. Możesz tu umieścić swój osobisty adres e-mail.
Jest to miejsce, w którym znajduje się serwer. Jeżeli masz uprawnienia root'a,
umieść serwer w jego domyślnym katalogu - /usr/local/etc/httpd
.
Jeżeli nie możesz zalogować się jako root, wybierz podkatalog w twoim katalogu
domowym. Możesz dowiedzieć się o nazwie twojego katalogu domowego komendą
pwd.
Ta dyrektywa określa miejsce plików HTML (nie tylko - np. plików graficznych,
skryptów CGI itp. - przyp. tłum.). Domyślny katalog to
/usr/local/etc/httpd/htdocs
.
Możesz także wybrać katalog domowy specjalnego użytkownika, którego wybrałeś
dyrektywą ,,User'', albo podkatalog w twoim katalogu domowym, jeżeli nie możesz
logować się jako root.
Jeżeli nie wiesz, jakie ustawienia wybrać, użyj domyślnych. Teraz możesz już ściągnąć NCSA HTTPd z http://hoohoo.ncsa.uiuc.edu/docs/setup/OneStep.html.
Powinieneś przeczytać dokumentację HTTPd, znajdującą się na
http://hoohoo.ncsa.uiuc.edu/docs/,
zanim zaczniesz instalować HTTPd.
Jeżeli będziesz chciał skompilować kod źródłowy serwera, będziesz musiał
zmodyfikować pliki makefile w każdym z trzech katalogów (support, src,
cgi-src
). Jeżeli twoja wersja Linuxa jest już obsługiwana przez te pliki,
wystarczy tylko napisać make linux w katalogu serwera
(np. /usr/local/etc/httpd
). (? - przyp. tłum.)
Jest to prosta czynność - wystarczy napisać make linux
w linii poleceń
w głównym katalogu serwera.
Uwaga: Użytkownicy starej wersji Linuxa, nie obsługującej binariów
ELF, muszą odkomentować linię #define NO_PASS
w pliku
portablility.h
(pamiętaj, że ,,#'' w pliku języka C jest dyrektywą
kompilatora - można tam wpisać ,,define'' lub ,,undef'' - chociaż może jest
to tam ,,zakomentowane'' dodatkowymi ,,#'' - przyp. tłum.) i ustawić
DBM_LIBS = -ldbm
w pliku Makefile
przed kompilacją HTTPd.
Po zainstalowaniu HTTPd, zaloguj się jako root i uruchom go, pisząc httpd &. (przyjmując, że zainstalowałeś go jako ,,standalone'') Powinieneś widzieć go teraz w liście generowanej przez polecenie ps. Najprostszy sposób przetestowania HTTPd, to telnet. W linii poleceń Linuxa napisz
linux:~$ telnet 172.16.0.1 80
gdzie 80 jest domyślnym portem dla HTTP. Jeżeli ustawiłeś dyrektywę ,,Port'' na inny niż 80, wpisz ten numer zamiast 80. Powinieneś otrzymać odpowiedź wyglądającą tak jak to:
Trying 172.16.0.1...
Connected to linux.mydomain.
Escape character is '^]'.
Teraz, kiedy wpiszesz jakikolwiek znak i naciśniesz enter, powinieneś otrzymać odpowiedź podobną do poniższej.
HTTP/1.0 400 Bad Request
Date: Wed, 10 Jan 1996 10:24:37 GMT
Server: NCSA/1.5
Content-type: text/html
<HEAD><TITLE>400 Bad Request < /TITLE> < /HEAD>
<BODY><H1>400 Bad Request < /H1>
Your client sent a query that this server could
not understand.<P>
Reason: Invalid or unsupported method.<P>
< /BODY>
Teraz możesz połączyć się z serwerem używając innych komputerów.
Odwołuję cię do diagramu w rozdziale Wprowadzenie, znajdują się tam używane w tym dokumencie adresy. Stacja robocza 1 (dalej nazywana W/S1) znajduje się w sieci 172.16.0.0 i może bezpośrednio połączyć się z serwerem Linuxowym, a Stacja Robocza 2 (W/S2) jest w sieci 172.17.0.0, musi więc używać bramki (gateway)/routera 170.17.0.254, żeby dostać się do maszyny Linuxowej. Adres bramki jest potrzebny tylko podczas konfiguracji W/S2. Netware odwołuje się do bramki jako do ,,ip_router''.
Uźyję W/S2 dla zilustrowania konfiguracji klientów. Żeby skonfigurować W/S1 zmień jedynie adres 172.17.0.5 na 172.16.0.5 i zignoruj wszystkie odwołania do bramki/routera.
Jeżeli nie masz routera, nie musisz czytać następnej sekcji - przejdź do
Jeżeli nie masz routera, możesz ominąć tą sekcję.
Musisz skonfigurować serwer Linuxowy, żeby rozpoznawał router. Dzięki temu bedzie pozwalał Stacji Roboczej 2 połączyć się z serwerem WWW. Powinieneś zalogować się jako root, żeby skonfigurować serwer Linuxowy. W linii poleceń serwera napisz
route add gw default 172.16.0.254
Żeby używać tej bramki za każdym razem, kiedy uruchamiasz serwer Linuxowy,
wyedytuj plik /etc/rc.d/rc.inet1
i zmień linię zawierającą definicję
bramki na GATEWAY = "172.16.0.254"
. Upewnij się, że linia GATEWAY
nie jest odkomentowana.
(W dystrybucji RedHat możesz umieścić informacje o bramce m.in. w pliku /etc/rc.d/rc.local - wstaw tam polecenie ,,route add default gw 172.16.0.254'' - przyp. tłum.)
Możesz też dodać routing do konkretnych sieci po drugiej stronie routera. Możesz to uzyskać poleceniem
route add -net 172.17.0.0 gw 172.16.0.254
W celu dodawania tego routingu przy każdym uruchomieniu Linuxa, dodaj powyższą
komendę do pliku /etc/rc.d/rc.local
.
W celu skonfigurowania serwera Netware, powinieneś mieć uprawnienia nadzorcy (Supervisor) lub przynajmniej uprawnienia operatora konsoli (Console Operator). Jeżeli nie możesz ich uzyskać, poproś o pomoc twojego administratora sieci.
Na serwerze włącz typ ramek Ethernet_II w twojej sieci LAN, wydając następujące komendy, lub dołączając je do pliku AUTOEXEC.ncf.
load NE2000 frame=Ethernet_II name=IPNET
load TCPIP
bind IP to IPNET addr=172.16.0.2 mask=FF.FF.FF.0
Możliwe, że będziesz musiał podać numer slotu karty podczas ładowania drivera NE2000 (zależnie od twojej konfiguracji). (np. ,,load NE2000 slot=3 frame=...'')
Jeżeli używasz PC-tów, możesz wybrać pomiędzy Windows 3.1, WFWG (Windows for Workgroups - przyp. tłum.) i Windows '95. Procedura instalacji w Win95 różni się od starszych wersji windows jeżeli używasz 32 bitowego klienta Microsoftu lub Novella. Jeśli będziesz używać klienta 16 bitowego, procedura instalacji jest identyczna dla wszystkich tych środowisk, możesz więc używać instrukcji dotyczących Windows 3.x. Instrukcje instalacji klienta 32 bitowego znajdują się w sekcji Instalacja w Windows 95.
Jeżeli używasz Win3.1 lub WFWG, możesz zainstalować Klienta Netware (nazywanego ,,VLM'') i dodatkowe pliki dostarczane z dyskietką obsługi TCP/IP:
TCPIP.exe, VTCPIP.386, WINSOCK.dll i WLIBSOCK.dll
Zauważ, że plik WINSOCK.dll różni się od dostarczanych z Win95 i Trumpetem. Zainstaluj Klienta Netware z obsługą windows. Skopiuj pliki VTCPIP.386, WINSOCK.dll i WLIBSOCK.dll do katalogu SYSTEM, a plik TCPIP.exe do katalogu NWCLIENT. Zmodyfikuj teraz plik STARTNET.bat w katalogu NWCLIENT:
lsl
ne2000 ----> driver twojej karty sieciowej
c:\windows\odihlp.exe ----> jeżeli używasz WFWG
ipxodi
tcpip ----> dodaj tą linię
nwip ----> jeżeli używasz Netware/IP
vlm
Stwórz podkatalog, powiedzmy, \NET\TCP
i skopiuj pliki HOSTS,
NETWORKS, PROTOCOLS i SERVICES z katalogu /etc
serwera Linuxowego,
lub katalogu SYS:ETC na serwerze Netware. Zmodyfikuj skopiowany plik HOSTS,
dodając linię dotyczącą serwera Linuxowego. To pozwoli ci odwoływać się do
serwera jako http://linux.mydomain/
zamiast
http://172.16.0.1/
, kiedy używasz przeglądarki WWW -
127.0.0.1 localhost
172.16.0.1 linux.mydomain
Zmodyfikuj plik NET.cfg w katalogu NWCLIENT
Link Driver NE2000
port 300
int 3
MEM D0000
FRAME Ethernet_802.2
; ---- dodaj te linie ----
FRAME Ethernet_II
Protocol TCPIP
PATH TCP_CFG C:\NET\TCP
ip_address 172.17.0.5
ip_netmask 255.255.255.0
ip_router 172.17.0.254 ---> dodaj adres twojej bramki tylko
---> wtedy, jeżeli musisz jej używać,
---> żeby dostać się do serwera HTTP
Link Support
MemPool 6192 ---> Minimum to 1024 - spróbuj użyć innych wartości
Buffers 10 1580 ---> To też może być wysterowane
;---------------------------------
; Jeżeli używasz Netware/IP będziesz musiał dodać takie linie
;
NWIP
NWIP_DOMAIN_NAME mydomain
NSQ_BROADCAST ON
NWIP1_1 COMPATIBILITY OFF
AUTORETRIES 1
AUTORETRY SECS 10
W pliku SYSTEM.ini w katalogu WINDOWS dodaj taki wpis dla VTCPIP.386:
[386Enh]
.....
network=*vnetbios, vipx.386, vnetware.386, VTCPIP.386
.....
Zrestartuj komputer i uruchom STARTNET.bat. Możesz teraz używać swojej ulubionej przeglądarki WWW, żeby oglądać twoje strony. Nie musisz logować się do sieci Netware i uruchamiać TCPMAN (jeżeli używasz Trumpet Winsock).
Sekcja ta opisuje instalację 32-bitowego klienta dla Windows 95. Po pierwsze musisz zainstalować następujące składniki:
W celu ich instalacji kliknij na ikonach: Mój Komputer, Panel Sterowania, Sieć. Kliknij ,,Dodaj''. Znajdziesz się w oknie, w którym wyświetlone są następujące napisy: Klient, Karta, Protokół, oraz Usługa.
Żeby zainstalować Klienta sieci Netware, wykonaj następujące czynności:
Żeby zainstalować protokół TCP/IP
Windows 95 domyślnie instaluje kilka innych protokołów. Usuń je, podświetlając je i klikając przycisk ,,Usuń''. Zazwyczaj Windows 95 instaluje protokół Microsoft NetBeui, oraz protokół kompatybilny z IPX/SPX. Możesz usunąć NetBeui, ale IPX/SPX będzie potrzebny, jeżeli będziesz chciał logować się na serwer Netware.
W celu skonfigurowania TCP/IP, kliknij na TCP/IP, Właściwości i na pasku ,,Adres IP''. Wprowadź adres IP w polu ,,Podaj adres IP'' jako 172.17.0.5. W polu ,,Maska Podsieci'' wprowadź 255.255.255.0. Następnie wybierz pasek ,,Bramka'' (lub ,,Router'' - przyp. tłum.); wprowadź adres bramki w polu ,,Nowa bramka'' - 172.17.0.254 i kliknij przycisk ,,Dodaj''. Adres bramki powinien znajdować się w polu zainstalowanych bramek. Kliknij OK.
Powinieneś zobaczyć prośbę o zrestartowanie komputera, zrób to. Powinieneś teraz być w stanie używać przeglądarki do połączenia się z serwerem HTTP.
Ta sekcja koncentruje się na opisaniu dostępu do sieci TCP/IP za pomocą Klienta Microsoft, korzystając z systemów
Uwaga: Żebyś mógł odwoływać się do serwera Linuxowego jako
http://linux.mojadomena/
zamiast http://172.16.0.1/
w przeglądarce WWW i programach intranetowych, musisz zmodyfikować plik
hosts
. Możesz też dodać rekordy dla wszystkich twoich komputerów
(Netware, Unix, WinNT). Systemy Windows trzymają swój plik HOSTS w katalogu
\WINDOWS
lub w \WINDOWS\SYSTEM
, zależnie od
wersji. Zmodyfikuj ten plik, dodając linię dla serwera Linuxowego:
127.0.0.1 localhost
172.16.0.1 linux.mojadomena
172.16.0.2 netware.mojadomena
172.16.0.3 winNT.mojadomena
172.16.0.5 ws_1
Ta sekcja opisuje instalację 32-bitowego klienta w WFWG. Najpierw musisz
ściągnąć sterowniki TCP/IP dla Windows z serwera Microsoftu. Najnowsza obecnie
wersja to 3.11b z
ftp://ftp.microsoft.com/ lub z innych serwerów jako tcp32b.exe
.
Upewnij się, że zainstalowałeś Win32 przed uruchomieniem 32-bitowego sterownika
TCP/IP.
Kiedy rozpakowałeś już pliki TCP/IP do tymczasowego katalogu (np.
C:\TEMP
, sprawdź, czy masz plik OEMSETUP.INF
w katalogu
\WINDOWS\SYSTEM
. Jeżeli tak, zmień jego nazwę. Skopiuj
OEMSETUP.INF
z katalogu TEMP do \WINDOWS\SYSTEM
.
Jeżeli uruchamiałeś inne stosy TCP/IP w twoim systemie, usuń je zanim
przejdziesz dalej.
Uruchom Ustawienia Sieci lub Ustawienia Windows/Zmień Ustawienia Sieci.
Powinieneś zostać zapytany o kartę sieciową - wybierz odpowiednią. Jeżeli nie zostałeś zapytany,
Zostaniesz poproszony o skonfigurowanie stosu TCP/IP. Zawsze możesz zmienić konfigurację, podświetlając protokół TCP/IP pokazany w polu Karty Sieciowe i klikając przycisk Ustaw.
Kliknij OK. System poprosi cię o zrestartowanie komputera, zrób to. Powinieneś móc przeglądać strony na serwerze HTTP.
Ta sekcja opisuje instalację 32-bitowego klienta Microsoft w Windows 95. Najpierw musisz zainstalować następujące komponenty:
W celu ich instalacji kliknij na ikonie Mój Komputer, następnie Panel Sterowania, Sieć. Kliknij ,,Dodaj''. Znajdziesz się w oknie z napisami: Klient, Karta, Protokół, oraz Usługa.
Żeby zainstalować Klienta Sieci Microsoft:
Instalacja protokołu TCP/IP:
Domyślnie Windows 95 instaluje kilka protokołów. Usuń je, podświetlając je i klikając przycisk ,,Usuń''. Zazwyczaj Win95 instaluje protokół Microsoft NetBeui.
W celu konfiguracji TCP/IP, kliknij na ,,TCP/IP'', ,,Właściwości'', oraz na pasku ,,Adres IP''. Wprowadź twój adres IP w polu ,,Podaj adres IP'' - 172.14.0.5. W polu ,,Maska Podsieci'' wpisz 255.255.255.0. Wybierz pasek ,,Bramka'' i wprowadź adres routera w polu ,,Nowa Bramka'' - 172.17.0.254. Kliknij przycisk ,,Dodaj''.
Adres bramki powinien się teraz pojawić w polu zainstalowanych bramek. Kliknij OK. Powinieneś otrzymać prośbę o zrestartowanie systemu - zrób to. Możesz teraz użyć przeglądarki, żeby połączyć się z serwerem HTTP.
Ta sekcja opisuje instalację klienta TCP/IP dla WinNT 4.0.
Powinieneś zostać zapytany o kartę sieciową - wybierz odpowiednią.
W celu dodania protokołu
Zostaniesz poproszony o skonfigurowanie stosu TCP/IP. W każdej chwili możesz zmienić ustawienia, podświetlając protokół TCP/IP i klikając na ,,Właściwości''.
Kliknij OK. System poprosi cię o restart. Możesz teraz używać dowolnej przeglądarki do łączenia się z serwerem HTTP.
Jeżeli używasz Macintosha, możesz skorzystać z tej sekcji, opisującej instalację MacTCP na PowerMacach.
Uwaga: Żebyś mógł odowoływać się do serwera Linuxowego jako do
http://linux.mojadomena/
zamiast http://172.16.0.1/
w przeglądarce WWW i wszystkich twoich programach intranetowych,
musisz wyedytować plik hosts
. Format tego pliku jest inny od
stostowanego w Unixach. Plik hosts Maca jest oparty na RFC-1035. Możesz też
dodać rekordy dla innych komputerów (Netware, Unix, WinNT). MacOS trzyma swój
plik HOSTS w ,,folderze Preferencji'' w ,,folderze Systemowym''. Do tego pliku
dodaj linię dla serwera Linuxowego:
linux.mojadomena A 172.16.0.1
netware.mojadomena A 172.16.0.2
winNT.mojadomena A 172.16.0.3
ws_1 A 172.16.0.5
Ta sekcja opisuje instalację MacTCP. Najpierw musisz ściągnąć MacTCP z serwera Apple lub zainstalować go z ,,Internet Connection CD''. W celu skonfigurowania MacTCP, kliknij Menu Jabłko/ Panel Sterowania/ TCP/IP. W oknie konfiguracji wybierz ,,Połącz przez:'' ,,Ethernet''. Zmień ,,Ustawienie'' na ,,Ręczne''
Kliknij OK. Możesz połączyć się teraz z serwerem HTTP.
Intranet nie jest kompletny bez możliwości dzielenia zasobów na róźnych platformach. Będziesz potrzebował obsługi innych systemów plików, w celu uzyskania dostępu do danych na nich. Ten dokument dostarcza informacji o podłączaniu Linuxa do komputerów z następującymi popularnymi systemami plików:
Te systemy plików mogą być wkompilowane do jądra Linuxa albo dodane jako moduły, zależnie od wersji Linuxa. Jeżeli nie wiesz, jak skompilować jądro, możesz odwołać się do Kernel HOWTO http://www.jtz.org.pl/Html/Kernel-HOWTO.pl.html i Module HOWTO http://www.jtz.org.pl/Html/Module-HOWTO.pl.html.
W celu współdzielenia plików z serwera Netware, będziesz potrzebował obsługi
NCP (ncpfs). NCPFS działa z jądrami od 1.2.x i 1.3.71. Nie działa z żadnym
starszym jądrem 1.3.x. Nie może odczytywać bazy danych NDS w Netware 4.x,
ale może używać adresowania (??? ,,bindery'' binder to spinacz albo np.
przydzielanie portów usługom - przyp. tłum.).
Jeżeli używasz Netware 4.0, możesz włączyć adresowanie dla konkretnych domen
(??? ,,containers'' pojemniki - przyp. tłum.) używając komendy
Set Bindery Context
na konsoli:
set Bindery Context = KORPORACJA.MOJADOMENA;UŻYTKOWNIKWEB.MOJADOMENA
W powyższym przykładzie, włączono adresowanie dla tych dwóch domen.
Będziesz musiał ściągnąć programy systemu plików NCP z ftp://sunsite.icm.edu.pl/pub/Linux/system/filesystems/ncpfs/ncpfs.tgz (Obecnie ncpfs-2.0.10).
Żeby zainstalować ncpfs napisz
zcat ncpfs.tgz | tar xvf -
żeby rozpakować pliki do ich katalogu (można też łatwiej, tar xzvf
ncpfs.tgz
- przyp. tłum.). W przypadku tego pliku otrzymasz katalog
ncpfs-2.0.10
. Zmień katalog na ncpfs-2.0.10 przed kontynuowaniem
instalacji. Przeczytaj plik README i zmień Makefile, jeżeli jest to potrzebne.
Sposób instalacji ncpfs zależy od wersji twojego jądra. W 1.2 powinieneś po prostu napisać ,,make'', a potem ,,make install'' - zainstaluje to binaria i strony man.
Jeżeli używasz 1.3.71 lub późniejszego, będziesz musiał przekompilować jądro. Od tej wersji część jądra z ncpfs jest załączona w źródłach. Żeby sprawdzić, czy jądro musi być rekompilowane, napisz
cat /proc/filesystems
Powinna pokazać się (między innymi - przyp. tłum.) linia mówiąca o ncpfs.
Jeżeli nie, możesz albo przekompilować jądro, albo dodać ncpfs jako moduł. Żeby przekompilować jądro, musisz napisać ,,make config'', a kiedy program zapyta cię o
The IPX protocol (CONFIG_IPX) [N/y/?]
odpowiedz ,,y''. Prawdopodobnie nie jest ci potrzebna pełna sieć wewnętrzna,
o którą zostaniesz następnie zapytany. Kiedy jądro zostanie zainstalowane
zresetuj system, sprawdź /proc/filesystems
, i jeżeli wszystko działa,
kontynułuj instalację programów ncpfs. Zmień katalog na zawierający ściągnięte
pliki ncpfs i napisz ,,make'', a po kompilacji ,,make install'', żeby
zainstalować różne programy i strony man.
W celu sprawdzenia typu instalacji napisz
ipx_configure --auto_interface=on --auto_primary=on
poczekaj 10 sekund i napisz
slist
Powinieneś uzyskać listę serwerów Netware. Jesteśmy gotowi do współdzielenia plików z serwera Netware.
Załóżmy, że musisz dostać się do plików HTML z katalogu
\home\htmldocs
na dysku VOL1: serwera MOJADOMENA_NW.
Radzę stworzyć użytkownika (na przykład) ,,EXPORT'' z hasłem ,,EXP123''
na serwerze, do którego udzielasz dostępu do danego katalogu używając SYSCON
lub NWADMIN.
W maszynie Linuxowej stwórz nowy katalog /mnt/MOJADOMENA_NW
.
Wpisz
ncpmount -S MOJADOMENA_NW -U EXPORT -P EXP123 /mnt/MOJADOMENA_NW
żeby zamontować katalog. Komenda
ls /mnt/MOJADOMENA_NW/vol1/home/htmldocs
wypisze listę wszystkich plików w
MOJADOMENA_NW/VOL1:\HOME\HTMLDOCS
(używając notacji
Netware). Jeżeli napotkasz jakiś problem, przeczytaj IPX HOWTO
http://sunsite.unc.edu/mdw/HOWTO/IPX-HOWTO.html, żeby usyskać więcej
informacji o protokole IPX.
W celu współdzielenia plików z serwera Windowsowego, potrzebna ci będzie obsługa SMB (smbfs).
Będziesz musiał ściągnąć programy dla systemu plików SMB z ftp://sunsite.unc.edu/pub/Linux/system/filesystems/smbfs/smbfs.tgz (obecnie wersja smbfs-2.0.1).
Żeby zainstalować programy smbfs napisz
zcat smbfs.tgz | tar xvf -
żeby rozpakować pliki do ich katalogu (można też tar xzvf smbfs.tgz
-
przyp. tłum.). W przypadku wersji 2.0.1 otrzymasz katalog smbfs-2.0.1
.
Zmień katalog na ten z smbfs przed kontynuowaniem instalacji. Przeczytaj plik
README i zmień Makefile, jeżeli jest to potrzebne.
Sposób instalacji smbfs zależy od wersji twojego jądra. W 1.2, powinieneś napisać po prostu ,,make'', a potem ,,make install'', żeby zainstalować binaria i strony man.
Jeżeli używasz jądra 2.0 lub późniejszego, będziesz musiał przekompilować jądro. Od tej wersji, obsługa smbfs jest już w źródłach jądra. W celu sprawdzenia, czy jądro potrzebuje rekompilacji, napisz
cat /proc/filesystems
Powinna wyświetlić się (między innymi - przyp. tłum.) linia o smbfs.
Jeżeli nie, możesz albo przekompilować jądro, albo dodać obsługę smbfs jako
moduł. W celu rekompilacji jądra napisz ,,make config'', a kiedy program
zapyta się o dodanie obsługi systemu plików SMB, opowiedz tak. Kiedy jądro
zostanie poprawnie zainstalowane zresetuj system, sprawdź
/proc/filesystems
i jeżeli wszystko jest w porządku kontynuuj
instalację programów smbfs. Zmień katalog na zawierający ściągnięte pliki smbfs
i napisz ,,make''. Po kompilacji napisz ,,make install'', żeby zainstalować
różne binaria i strony man.
W naszym przykładzie przyjmijmy, że serwer Windows NT nazywa się
,,MOJADOMENA_NT'' i współdzieli swój katalog C:\PUB\HTMLDOCS
o nazwie dzielonej ,,HTDOCS'' bez hasła. W maszynie Linuxowej stwórz nowy
katalog /mnt/MOJADOMENA_NT
. Wpisz
smbmount //MOJADOMENA_NT/HTMLDOCS /mnt/MOJADOMENA_NT -n
żeby zamontować system plików SMB. Jeżeli to nie działa, spróbuj
smbmount //MOJADOMENA_NT/COMMON /mnt/MOJADOMENA_NT -n -I 172.16.0.3
Wpisanie komendy
ls /mnt/MOJADOMENA_NT
wypisze wszystkie pliki w \\MYDOM_NT\PUB\HTMLDOCS
(używając notacji Windowsowej).
Najpierw potrzebne jest ci jądro z obsługą NFS bądź to wkompilowaną, bądź jako moduł.
Załóżmy, że posiadasz komputer Unixowy z NFS'em o nazwie MOJADOMENA_UNIX i z adresem IP 172.16.0.4. Możesz sprawdzić udostępniane (exported) przez ten komputer katalogi pisząc
showmount -e 172.16.0.4
Kiedy znamy już udostępniane katalogi, możemy zamontować je wpisując odpowiednią komendę mount. Radzę ci utworzyć podkatalog w ,,/mnt/'' (powiedzmy ,,MOJADOMENA_UNIX'') i używać go jako punkt montowania.
mount -o rsize=1024,wsize=1024 172.16.0.4:/pub/htmldocs /mnt/MOJADOMENA_UNIX
Może zajść potrzeba zmiany rsize i wsize, zależnie od twojego środowiska. Jeżeli napotkasz jakiś problem, przeczytaj NFS HOWTO http://sunsite.unc.edu/mdw/HOWTO/NFS-HOWTO.html, żeby uzyskać więcej informacji o protokole NFS.
Teraz, kiedy skonfigurowaliśmy serwer HTTP i klientów, oraz połączyliśmy serwer Linuxowy z innymi serwerami, musimy wykonać parę małych ustawień na serwerze Linuxowym, żeby uzyskać możliwość dostępu do zamontowanych systemów plików z przeglądarek WWW.
Istnieją dwie metody dostępu do zamontowanych systemów plików przez strony HTML.
/usr/local/etc/httpd/htdocs
), żeby odwoływać się do zamontowanych
katalogów jako
srm.conf
w katalogu
/usr/local/etc/httpd
.
# Alias nowanazwa prawdziwanazwa
Alias /icons/ /usr/local/etc/httpd/icons/
# aliasy dla serwerów
Alias /netware/ /mnt/MOJADOMENA_NW/vol1/home/htmldocs/
Alias /winNT/ /mnt/MOJADOMENA_NT/
Alias /unix/ /mnt/MOJADOMENA_UNIX/
...zrestartuj HTTPd. Możesz dostać się do dokumentów na serwerze netware,
odwołując się do niego jako http://linux.mojadomena/netware/index.htm
,
lub podobnie dla innych serwerów.
Możesz połączyć twój intranet z Internetem, żeby uzyskać dostęp do poczty elektronicznej i wszystkich wspaniałych informacji, które zawiera. Proponuję napisanie krótkiej notatki opisującej jak to zrobić, dla przyszłej wersji dokumentu. Dokładne wyjaśnienie znajduje się w ISP Hookup HOWTO http://www.jtz.org.pl/Html/ISP-Hookup-HOWTO.html i Diald mini HOWTO http://www.jtz.org.pl/Html/mini/Diald.pl.html.
W biurze serwer HTTP może być używany do zapewnienia przezroczystego dostępu do informacji z innych serwerów, znajdujących się pod różnymi lokacjamii w różnych katalogach. Dane mogą być prostymi dokumentami w Wordzie, arkuszami kalkulacyjnymi w Lotusie lub złożonymi bazami danych.
Ta technologia jest zazwyczaj używana w następujące sposoby:
Tymi dokumentami mogą być listy nowości, raporty periodyczne, mapy, zakres działalności firmy, cenniki, informacje o produktach i każdy dokument będący potrzebny spółce.
Szybki dostęp do książek telefonicznych firmy itp. Te dane mogą być przedstawione jako strona WWW albo przez skrypty CGI; serwer może służyć jako bramka do istniejących lub nowych aplikacji. Znaczy to, że przy użyciu tych samych standardowych mechanizmów dostępu, informacje mogą być szerzej dostępne w prostszy sposób. Może być użyty do stworzenia interfejsu z RDBMS, jak ORACLE i SYBASE dla generowania informacji w czasie rzeczywistym. Oto lista odnośników do takich serwerów w Sieci.
Kiedy kultura w firmie zmienia się do punktu, w którym nawet każdy oddział przesuwa się w kierunku indywidualnych założeń, technologia Intranetu zapewnia idealny środek dostarczenia najświeższych informacji do odziału lub pracownika. Mocne technologie wyszukiwania zapewniają możliwość znalezienia grupy lub pojedynczej osoby posiadającej odpowiedzi na pytania powstające w normalnej procedurze robienia interesów.
Dzięki obsłudze formularzy HTML, serwery mogą zapewniać karty do wypełniania, ankiety i proste rozmieszczanie zadań w czasie.
Administratorzy mogą używać intranetu do dostarczania oprogramowania oraz uaktualninień ,,na żądanie'' do użytkowników przez sieć firmy. Może to być dokonane dzięki językowi ,,Java'', który pozwala na tworzenie i przezroczystą dystrybucję obiektów na żądanie, a nie tylko danych lub aplikacji. Jest to rzeczywiście możliwe, dzięki nowszym wersjom Linuxa, obsługującym Javę.
Dzięki swojej możliwości używania intranetowych produktów pocztowych ze standardowymi i prostymi metodami dołączania dokumentów, dźwięku, obrazu i innych multimediów, poczta jest opisywana jako prosta metoda komunikacji. Pod Linuxa dostępna jest duża liczba programów do systemu poczty elektronicznej, takich jak sendmail, pop3d i imapd.
Technologia intranetu rozwija się tak szybko, że dostępne narzędzia, a konkretnie HTML, mogą zostać użyte do przeprowadzenia olbrzymiej zmiany w sposobie korzystania z systemów. Dzięki HTML można zbudować interfejs, który jest ograniczony tylko wyobraźnią twórcy. Piękno używania technologi intranetu jest nim dlatego, że można korzystać z niego w bardzo prosty sposób. Kliknięcie odnośnika ze strony HTML może zabrać cię do następnej strony, włączyć alarm, wykonać procedurę zakończenia roku, lub zrobić cokolwiek, co robi program komputerowy.
Oto lista innych interesujących rzeczy, które możesz wykonać dzięki Linuxowemu serwerowi intranetu. Wszystkie programy wymienione poniżej należą do kategorii freeware lub sharewere.
Jeżeli znasz inne interesujące zastosowania serwera intranetu na Linuxie, napisz do mnie.
Dziękuję ludziom z NCSA za zapewnienie tak wspaniałej dokumentacji, Davidowi Andersonowi i innym za wypróbowanie tego HOWTO i przysyłanie komentarzy. Opis Netware/IP powstał dzięki Romelowi Floresowi (rom@mnl.sequel.net).
Prawa autorskie tego dokumentu: © 1996, 1997 Pramod Karnad. Jest on rozpowszechniany pod następującymi warunkami:
Jeżeli masz jakieś sugestie, albo znalazłeś błąd, daj mi znać. # # # #
Hosting by: Hurra Communications Sp. z o.o.
Generated: 2007-01-26 18:02:22